Subscribe to my full feed.

6 Nisan 2009 Pazartesi

HAYATA SATIRBAŞI

Dönüp geriye bakınca acılar,üzüntüler,kaybedilenler,gözyaşları,ayrılıklar hep nokta koymuş hayatıma.Uzun aralar vermişim satırbaşı yapabilmek için ;kalemime yansımış yazılarıma yansımış.Uzun süre oldu birşeyler yazmayalı içimi dökme isteğim ,birşeyler karalama sevdam en son acılı ani bir kaybedişle gitti ,kayboldu sanki.Bir veda bile edemeden giden güzel gözlü,buğulu sesli Umutcan 'ımın ardından....
İçimdeki büyük boşluğu yazmadan ,içimdeki sessiz ağlayışı içimi dökmeden kapatamayacağım sanırım.Özlem hiç bitmiyorda ardından belki biraz diner diye yazıyorum,döküyorum kelimelere şimdi....
Bütün sebepsiz ağlamalarımın derinlerinde sen varsın sanki,sesin kulağımda çınladı uzun süre,rüyalarımda gördüm güzel yüzünü kaybedişimizin ardından seni.....Kötü haberler çok duyar oldum bu sıralar gene,hastalıklar el ele tutuşmuşlar bütün sevdiklerimin üzerine koşuyor sanki.Arka arkaya duyduğum ;acı veren hastalık haberleri bir kaybediş yaşatmadan bana,tekrar kalemi bırakmadan elimden yazıp şöyle içimde bütün birikmişleri dökmek istedim satırlara....
Acı,ölüm,ayrılış,kaybediş nokta koymuş hayata sonra satırbaşları güzel başlasa da o noktalar hep hatırlanmış.Yaşlar ilerlediğindenmidir nedir bilinmez ;yoksa hayat mı çok acımasız oldu çok nadir güzel haberler duyar olduk.Sürekli birilerinin en sevdikleri hasta,hatta bazıları çok hasta.Aileler de hastalıksız günler geçerse belkide en güzel gün oluyor geçen gün.
Yeni seneler de ,yeni telaşlar ,yeni umutlar ,yeni yüzler,yeni sevdalar beklenirdi.Artık yeni senelerde değil yeni aylarda,yeni haftalarda bile değil yeni uyanılan günde hastalıksız günler bekleniliyor.
Şimdi her pazartesi günü gibi evimi temizledim tüm kötülükleri dışarı atar gibi,çamaşırları yıkadım üzerlerinden hastalıklar çekip gitsin diye beni tanıyanlar,bilenler bilir standart bir kadınımdır biraz.Sabit iş günlerim vardır biraz benim.Pazartesileri mutlaka temizlik yaparım,çamaşır yıkarım salı günleri annem kahvaltıya gelir sonra ütülerimi yaparım ama seviyorum bu standartlığı galiba ben.

Her şey yerli yerinde ,her bildiğim,tanıdığım,sevdiğim,kaybetme korkusunu hep yaşadığım herşey ve herkes.................

Ben hep standart günlerimde hep standart işlerime,sabahları mutfaktaki çayımın fokurdamasına,kahvemin kokusunu paylaştığım dostlarıma,hiç durmayan telefon trafiğime,dırdır ederek yaptığım tüm işlerime ,koşarak okula hazırlanmamıza,kızımın ödev koşturmasına,alinin maç ve kurtlar vadisi anlatımlardaki heycanına ,bitmeyecek bu ev işleri hepaynı iş hep aynı iş diyerek severek yaptığım bütün işlere devam etmek istiyorum.

Çünkü satırbaşlarımı acıyla yapmak istemiyorum.Ben sevdiğim hiçbirkimseyi kaybetmek istemiyorum.Ben standart hayatımı seviyorum......


Tüm sevdiklerinizle yapın satırbaşlarınızı dileklerimle.........

Hiç yorum yok: